ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ

Στα πλαίσια της Εβδομάδας Μαθητικής Δημιουργίας  οι ομάδες μας δήλωσαν συμμετοχή στην ημέρα θεάτρου με "Το παγκάκι"

Το παγκάκι ήταν ένα σύνολο 7 σκηνών - ιστοριών από αυτές που καθημερινά θα μπορούσαν να εξελιχθούν γύρω από ένα παγκάκι είτε αυτό βρίσκεται στο πάρκο είτε στην πόλη είτε στο χωριό ή απλώς σε μια γειτονιά όπως το δικό μας!!!
Ιστορίες  διασκεδαστικές, η καθημερινότητα μικρών και μεγάλων, ο ρατσισμός και η διαφορετικότητα!!!

  Στις ιστορίες αυτές πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που πολλές φορές έχουν κοινές αξίες και ιδανικά, άνθρωποι με ευαισθησίες  και ανησυχίες. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είναι οι  φίλοι μας , οι συνάδελφοί μας...

Άνθρωποι κάθονται πάνω σε αυτά. Διαβάζουν την εφημερίδα τους, τρώνε το κολατσιό τους, φιλιούνται, ξαπλώνουν, κοιμούνται, συζητούν

  Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι και έναν καφέ στο παγκάκι, κάποιοι μοιράζονται την καθημερινότητά τους, ανεβαίνουν πνευματικά και ξεπερνούν τις όποιες δυσκολίες.

Το  παγκάκι δίνει σκιά, δίνει καταφύγιο, δίνει ξεκούραση, δίνει εναύσματα για κουβέντα, για καβγά, για επικοινωνία, για εξομολόγηση, δίνει το παράδειγμα του τι σημαίνει άνθρωπος και πώς γίνεται καλύτερος

Ο ζητιάνος

Καρράς Βαγγέλης - Σταγάκης Γιώργος - Δαϊναβάς Κων/νος - Σκεντέρας Φλοριάν

 

Γιατί το παγκάκι δεν είναι απλώς από ξύλο  ή  μέταλλο. Είναι φτιαγμένο με μνήμες. Δικές μου, δικές σου, μνήμες της γειτονιάς, αυτού του τόπου που ξέρει τι θα πει φτώχεια, τι θα πει ξεριζωμός, τι θα πει πόνος, τι θα πει νοσταλγία, τι θα πει αλληλεγγύη, τι θα πει συμπόνοια, τι θα πει φιλοξενία, τι θα πει ευαισθησία, τι θα πει ποίηση

Το παγκάκι είναι αυτό που θα κάτσεις δίπλα-δίπλα με έναν άγνωστο και θα πεις καλημέρα, θα αισθανθείς άνθρωπος, θα πιάσεις ψιλοκουβέντα. Ένα υπαίθριο καφενεδάκι. Μια μικρή βιβλιοθήκη. Μια αυτοσχέδια Βουλή της γειτονιάς. Μια ποδοσφαιρική κερκίδα. Ένα ιδιότυπο ίντερνετ.

Οι τεμπέληδες

Ευσταθίου Θ. - Κάϊντας Β. - Ζακυνθινού Π. - Ράπτη Μαριλί

Στο παγκάκι θα ακούσεις τα πάντα. Θα αισθανθείς τα πάντα. Θα δεις όλα τα χρώματα. Θα ελπίσεις. Ένα πανανθρώπινο πανηγύρι. Μια ξαφνική γιορτή χωρίς πρωτόκολλο. Χωρίς προσκλήσεις και κώδικα ενδυμασίας. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Μωρά, μπόμπιρες, παιδιά, ερωτευμένοι έφηβοι, φοιτητές, δικηγόροι, γιατροί, δημοσιογράφοι, ταξιτζήδες, ηλεκτρολόγοι, αστυνομικοί, ηλικιωμένοι, παντρεμένοι, χωρισμένοι, αλλοδαποί. Όλοι, μα όλοι, έχουν δικαίωμα να ξαποστάσουν στο παγκάκι. Χωρίς εισιτήριο. Χωρίς φόρο. 

Ο Έλεγχος

Γλυκού Κατερίνα - Καψιμάλη  Ιωάννα

 Είναι η ανάσα πριν συνεχίσεις την ανηφόρα. Η μνήμη. Η στιγμή της απόφασης. Το μοιραίο φιλί. Η αγκαλιά. Η χειραψία. Το πρώτο ραντεβού. Το κλάμα και το γέλιο. Ένα τηλεφώνημα με την πλάτη να ακουμπάει κάπου. Το παγκάκι δεν έχει κενό. Έχει μπέσα και λόγο. Είναι αυτό που βλέπεις. Το γέρας της υπομονής.

  Πόσα πράγματα μπορεί να διηγηθεί το παγκάκι του καθενός μας!

  Πόσα μυστικά κρύβει και δεν τα μαρτυράει σε κανέναν!

  Και πόσοι είναι αυτοί που προσπαθούν να μάθουν τα μυστικά του, όλα αυτά που έχει ακούσει!

  Δεν ξέρουν ότι κάποια παγκάκια είναι ιδιότροπα και τείνουν να πετάξουν από πάνω τους όσους δεν σέβονται είτε τα ίδια, είτε τους κατ' εξοχήν θαμώνες τους; Δεν καταλαβαίνουν πως δεν μαρτυρούν στον οποιονδήποτε τα μυστικά τους;

Οι γειτόνισσες

Μπαράκου Ειρήνη - Νάνου Καλλιόπη - Μαγγανιάρη Ελλεντίνα

Πλασιέ Κυπριώτης Κ  -  Κάϊντας Βασίλης

Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να μιλήσουν σε ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα ή δεν μπαίνουν στον κόπο να καταλάβουν, τυφλωμένοι από τον φανατισμό τους και τον αρνητισμό τους σε οτιδήποτε διαφορετικό, σε οτιδήποτε μπορεί να φωτίσει την σκοτεινιασμένη από ζήλεια, μίσος και αδιαφορία ψυχή τους; 

Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν εκτιμούσα την αξία που μπορεί να έχουν τα παγκάκια στην ζωή μας. Δεν μπορούσα να φανταστώ την ανάγκη τους να μας μιλήσουν. Κι όμως αν τα παγκάκια είχαν φωνή...

Τα παγκάκια είναι άποψη. Είναι στάση ζωής.

Συνήθως όταν σκέφτεσαι κάποιο παγκάκι σου έρχονται στο μυαλό όμορφες εικόνες.

Εξετάσεις...εξετάσεις... 

Καραχάλιου Έφη - Χασιώτου Μαρία

Δημιουργούν μια ηρεμία. Μια παύση στο χρόνο. Σήμερα τρέχουμε όλοι πανικόβλητοι μέσα στο άγχος και την τρέλα μας. Αλλά το παγκάκι είναι πάντα εκεί. Προσφέρει αδιαμαρτύρητα τις υπηρεσίες του. Σου λέει σταμάτα. Κάθισε. Ηρέμησε. Πάρε μια ανάσα. Σκέψου λίγο. Ή μη σκέφτεσαι και τίποτα. Απλά κάτσε. Έστω και πέντε λεπτά. Κάτσε. Πάτα  λίγο pause και ξανασυνεχίζεις την τρέλα σου. Κοίτα γύρω σου. Τι παρατηρείς; Τον κόσμο να πηγαινοέρχεται πάνω κάτω...ή τη θάλασσα μπροστά σου...ή κάποιο άλλο υπέροχο τοπίο...ή....ή. Είσαι ο τρίτος παρατηρητής. Δεν επεμβαίνεις. Δεν είσαι μέρος του κόσμου αυτού εκείνη τη στιγμή. Είσαι εκτός.

Από ένα παγκάκι μπορείς να μάθεις πολλά. Σου περνάει ένα σωρό μηνύματα. Πόσα πράγματα μπορεί να σου διηγηθεί ένα παγκάκι; Πόσα πολλά πράγματα έχει δει; Λογιών λογιών παγκάκια. Παντού. Έργα τέχνης.

Οι μετανάστες
Τσούμαρης Χρήστος -Τσιβόλας Γιώργος

Χροναίου Κατερίνα- Τσιμπού Σοφία-  Σιμιτζή Μαρία - Ψαλτάκη Μαρίνα -
 Ιωάννου Έφη - Πρόξενου Ματίνα

   Κάθε παγκάκι έχει την ιστορία του. Μια ιστορία που μόνο αυτό ξέρει και που κανένας δεν μπορεί να φανταστεί, ακόμα κι αν γίνει προσωρινός ένοικός του.

    Τελειώνοντας θα ήθελα να κλείσω ενός τυφλού:  

«Η ζωή παίρνει τα χρώματα που της δίνουμε εμείς μέσα από την ψυχή μας. Εγώ που είμαι τυφλός, έχω διαλέξει να τη ντύσω με τα πιο φωτεινά χρώματα. Εσείς που βλέπετε μπορεί να τη θέλετε ντυμένη πάντα στα μαύρα. Είναι επιλογή του καθενός».

Είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε όλοι ίσοι!!!
Δαγρέ Παναγιώτα- Κούκουζα Νάνσυ - Καρρά Αγγελική - Σακάρογλου Αναστασία
Δημητράνα Μαριάννα - Μπούσι ..... - Ευσταθίου Θοδωρής - Ρίζου Ειρήνη

Τι κι αν στέκεται μοναχικό ...

Εσύ, μη το λυπάσαι...

Δεν θλίβεται και δεν κρυώνει.

Έχει να σου διηγηθεί αυτό....

Πρόσφερε τη θαλπωρή του με χαρά

Το ξύλο του, για να χαράξουν τα ερωτευμενάκια το όνομά τους

Ξεκούραση στον περαστικό,

κατάλυμμα στον άστεγο.

Και τώρα που πέφτουν τα φύλλα καμαρώνει

γιατί στολίζεται στα χρώματα που αγαπά....

Και όταν η νύχτα πέφτει συλλογιέται

Μόνο να κρατήσει κι άλλο το ξύλο του .....

Μόνο να ξημερώσει....