Μία από τις επισκέψεις μας ήταν στο φαράγγι της Αγάλης, έξω από το χωριό Άγιος Αθανάσιος κοντά στην Στενή Εύβοιας. Είναι ένας πολύ όμορφος χώρος, ένα φαράγγι που πολλοί πεζοπόροι επισκέπτονται και αξίζει τον κόπο, αφού είναι ένα υπέροχο φυσικό τοπίο.
Που βρίσκεται
Ερχόμενοι από Χαλκίδα ακολουθούμε το δρόμο προς Στενή. Στη διασταύρωση που οδηγεί στο χωριό Λούτσα κάνουμε αριστερά. Στο σημείο αυτό μας αφήνει και το λεωφορείο από τη Χαλκίδα. Συνεχίζουμε διασχίζοντας τη Λούτσα κατευθυνόμενοι προς τον Αγ. Αθανάσιο. Λίγο πριν τον Αγ. Αθανάσιο συναντάμε ταμπέλα που δείχνει αριστερά προς "Γήπεδο και Φαράγγι Αγάλης". Εκεί κάνουμε αριστερά και μετά από 200 μέτρα περίπου σε ασφαλτόδρομο φτάνουμε στο γήπεδο.
Ο ασφαλτόδρομος που οδηγεί στο γήπεδο συνεχίζει ως χωματόδρομος και κατηφορίζοντας εισέρχεται στο φαράγγι. Σε 300 περίπου μέτρα συναντάμε ένα μικρό κτίσμα που χρησιμεύει ως αντλιοστάσιο. Από το σημείο αυτό ξεκινά το μονοπάτι. Αρχικά είναι πετρόχτιστο και διασχίζει το ρέμα περνώντας πάνω από ένα ξύλινο γεφυράκι.
Βέβαια εμείς δεν το περπατήσαμε όλο. Μπήκαμε από την κάτω είσοδο του, περπατήσαμε ένα τμήμα του και στην συνέχεια επιστρέψαμε για να επισκεφθούμε και το χωριό της Στενής.
Σημαντικό του πλεονέκτημα σε σχέση με αρκετά
άλλα φαράγγια, αποτελεί το βατό και ασφαλές μονοπάτι του, όπως και η άνετη
οδική πρόσβαση μέχρι την είσοδό του.
Είναι ένα μνημείο φυσικού κάλλους, κάτω ακριβώς από την κορυφή της
Δίρφης.
Το
φαράγγι της Αγάλης βρίσκεται στον καλλικρατικό Δήμο Διρφύων-Μεσσαπίων. Η οδική
απόσταση του φαραγγιού από τα Ψαχνά, την έδρα του νέου Δήμου, είναι 19
χιλιόμετρα και από τη Χαλκίδα γύρω στα 30 χιλιόμετρα. Η "επίσημη"
είσοδος του φαραγγιού βρίσκεται σχεδόν 2 χιλιόμετρα ανατολικά από το χωριό
Άγιος Αθανάσιος και το μήκος του πλησιάζει τα 5 χιλιόμετρα.
Το μονοπάτι του φαραγγιού ακολουθεί τη ρεματιά, πότε από την μία όχθη του ποταμοχείμμαρου και πότε από την άλλη όχθη, ενώ μερικές φορές αφήνει τελείως το ρέμα για να το ξαναπλησιάσει μετά.. Από όποια όχθη όμως και αν περπατάς είναι πραγματική απόλαυση, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες ή κινδύνους.Κατά μήκος έχουν γίνει και έργα στήριξης αλλά και ξύλινα γεφύρια πάνω από το ρέμα για την διευκόλυνση των πεζοπόρων.
Το μονοπάτι του φαραγγιού ακολουθεί τη ρεματιά, πότε από την μία όχθη του ποταμοχείμμαρου και πότε από την άλλη όχθη, ενώ μερικές φορές αφήνει τελείως το ρέμα για να το ξαναπλησιάσει μετά.. Από όποια όχθη όμως και αν περπατάς είναι πραγματική απόλαυση, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες ή κινδύνους.Κατά μήκος έχουν γίνει και έργα στήριξης αλλά και ξύλινα γεφύρια πάνω από το ρέμα για την διευκόλυνση των πεζοπόρων.
Το υψόμετρο στην είσοδο του φαραγγιού είναι 220 μ. και σιγά-σιγά αυξάνεται,
φτάνοντας μέχρι και τα 900 μ. Το μονοπάτι προχωρά ανάμεσα στις πανύψηλες και απόκρημνες
βουνοπλαγιές, κάτω από την κορυφή της Δίρφης (1743 μ.). Η βλάστησή του αρχικά αποτελείται
από πλατάνια και πεύκα και στη συνέχεια έλατα και τα πουρνάρια. Ο τόπος είναι φημισμένος για την εξαιρετική
ρίγανη και το τσάι του. Η πανίδα του, αποτελείται από αλεπούδες και κουνάβια,
ενώ παλαιότερα υπήρχαν και πολλά όρνια, γεράκια και αετοί, που δυστυχώς έχει
μειωθεί σημαντικά ο αριθμός τους σήμερα.
Σε
διάφορα σημεία της ρεματιάς σχηματίζονται πανέμορφες λιμνούλες και μικροί
χαρούμενοι καταρράκτες. Εδώ βρίσκονται οι κύριες πηγές του ποταμού Μεσσάπιου
όπως είναι η Αρκουδόβρυση και η Κρυόβρυση,
που είναι πετρόκτιστη και υπάρχει διαμορφωμένος
χώρος αναψυχής με ξύλινο τραπέζι. Κοντά στην έξοδο
του φαραγγιού, είναι η πηγή Κράτια.Από την πηγή Κράτεια ξεκινά ένας χωματόδρομος ο οποίος καταλήγει σε ένα
μικρό λειβάδι. Στο λειβάδι αυτό βόσκουν συχνά τα βόδια από γειτονικό βουστάσιο
Στη συνέχεια το μονοπάτι χωρίζεται σε δύο παρακλάδια, που
το ένα οδηγεί προς το ορειβατικό καταφύγιο της Δίρφης, ενώ το άλλο προς το
χωριό Γλυφάδα.
Η επίσκεψή μας
