Ανω Δολιανά

              «Τετραήμερη εκδρομή στο δασικό χωριό  Άνω Δολιανά»

       ( υπεύθυνες ανάρτησης  : Παναγιωτοπούλου Φωτεινή, Ακριώτου Αφροδίτη)

   

  Πραγματοποιήθηκε  και φέτος από την Πέμπτη 2 Απριλίου έως την Κυριακή  5 Απριλίου 2015 η τετραήμερη  εκπαιδευτική εκδρομή  με τη συμμετοχή των 48 μαθητών της περιβαλλοντικής και θεατρικής ομάδας καθώς και του μουσικού εργαστηρίου  του Γυμνασίου μας. Η εκδρομή μας είχε για μια ακόμη φορά χαρακτήρα περιβαλλοντικό ,αφού η διαμονή μας για 15^η  χρονιά έγινε σε δασικό χωριό ,στο «Δασικό χωριό,των Άνω Δολιανών»  που είναι χτισμένο στη βόρεια πλευρά του όρους Πάρνωνα και σε υψόμετρο 1180μ. στη θέση Χορευταρού.

                 Ένας  ακόμη μαγικός προορισμός , μια εναλλακτική απόδραση καθηγητών και μαθητών για τέσσερις μέρες  από το άγχος και τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας μακριά από την πολύβουη Χαλκίδα, μια πρόσκληση στη φύση, ένα ισχυρό κίνητρο για εναλλακτικές διακοπές! Η θέα από εκεί ψηλά σε ολόκληρο το οροπέδιο της Τρίπολης , τον Χελμό και την ορεινή Γορτυνία καταπληκτική ! Περιπλανηθήκαμε στο γραφικό περιβάλλον του δασικού χωριού, με τους πέτρινους τοίχους και τα πέτρινα σκαλοπάτια, τα πεζούλια, θαυμάσαμε την πλούσια φύση που μόλις ξυπνούσε  από τον χειμωνιάτικο λήθαργο, διασκεδάσαμε παίζοντας παιχνίδια στην χωμάτινη αυλή και τα βράδια γύρω από το τζάκι χορέψαμε , γελάσαμε με τα «κακιστεία», τα θεατρικά , τα χορευτικά , χειροκροτήσαμε τις γλυκές φωνές  των μαθητριών που μας τραγούδησαν με τη συνοδεία της κιθάρας αποδεικνύοντας πως μπορούμε να περάσουμε τέλεια ακόμα και μακριά από τις συμβατικότητες  του πολιτισμού, αρκεί να έχουμε καλή διάθεση  και χιούμορ!

                Έχοντας ως  ορμητήριο το Δασικό χωριό επισκεφτήκαμε τη δεύτερη μέρα την Καστροπολιτεία του Μυστρά και τη  ρομαντική Μονεμβασιά. Η ηλιόλουστη μέρα ήταν για τις επισκέψεις μας αυτό που θα ήθελε ο κάθε επισκέπτης να έχει, για να ευχαριστηθεί την κατάβαση του λόφου του Μυστρά , να περιηγηθεί στη νεκρή αυτή Βυζαντινή πολιτεία με τις μοναδικές   Βυζαντινές εκκλησιές , μνημεία αγέρωχα στο χρόνο ,ανεκτίμητης αξίας για όλους  εμάς τους  χριστιανούς  και όχι μόνο.

Οι πιο «σκληροί» περιπατητές  ανεβήκαμε πάνω στην κορυφή του λόφου, όπου είχε χτίσει  το παλάτι του ο Γουλιέλμος Β΄  ο Βιλλαρδουίνος , όταν η Πελοπόννησος κατακτήθηκε από τους  Φράγκους τον 13^ο αιώνα . Η θέα από την κορυφή του λόφου μας αποζημίωσε! Μπροστά μας κυλούσε τα νερά του ο Ευρώτας ποταμός μέσα από μια κατάφυτη κοιλάδα από πορτοκαλεώνες, ελαιώνες και πανέμορφα δένδρα που μόλις άρχιζαν να ανθίζουν.  Πίσω μας οι πιο ψηλές κορφές του Ταΰγετου χιονισμένες να μας θυμίζουν πώς ο χειμώνας φέτος ήταν βαρύς  και  δύσκολος.

 Η επόμενη στάση μας  το «πέτρινο καράβι»του Ρίτσου ,  η Μονεμβασιά , εικόνα βυζαντινής Καστροπολιτείας, μοναδική και αξεπέραστη στο διάβα του χρόνου, στέκει καρτερικά στο  νότιο- ανατολικό άκρο της λακωνικής γης , η οποία κατάφερε  να μας μεταφέρει  σ΄ένα ονειρικό ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία! Μπαίνοντας στο βράχο από τη μοναδική είσοδο – Μόνη Έμβαση , απ΄όπου και το όνομά της Μονεμβασιά, θαυμάσαμε μια από τις πιο καλοδιατηρημένες και ζωντανές καστροπολιτείες στην Ελλάδα. Δεκάδες εκκλησιές, αρχοντικά, κρήνες, χαμάμ, στριφογυριστά  μεσαιωνικά  καλντερίμια διαφυλάττουν ατόφια την ατμόσφαιρα αυτού του οικισμού. Ήπιαμε έναν απολαυστικό καφέ αφήνοντας το βλέμμα μας να ατενίζει το  ακύμαντο γαλάζιο του  Μυρτώου πελαγους.

       Την Τρίτη μέρα επισκεφτήκαμε ένα ακόμη  ιστορικό τόπο, την Αρχαία Ολυμπία. Στην πανέμορφη κοιλάδα του Αλφειού ποταμού, άνθισε το πιο δοξασμένο ιερό του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αφιερωμένο στο Δία, η γενέτειρα των Ολυμπιακών αγώνων, η Ολυμπία. Το πέρασμα  μέσα στον αρχαιολογικό χώρο μοιάζει  με ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Ναοί ,αφιερώματα ( θησαυροί), κτήρια διαφορετικών περιόδων  σώζονται σήμερα, αγωνιστικοί χώροι ,όπως το στάδιο, σ΄ένα ιδιαίτερο αμάλγαμα στιγμιότυπων της Ολυμπιακής ιστορίας. 

  

              Στο αρχαιολογικό μουσείο  είδαμε σπουδαία εκθέματα  από τον χώρο της Ολυμπίας : τρίγλυφα ναών , μετόπες, αφιερώματα  (αυτό που μας συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν το κράνος του Μιλτιάδη , πλάι σ΄ένα περσικό μετά τη νίκη στο Μαραθώνα ) ,  είδη  καθημερινής χρήσης των  αθλητών  και ιδιαίτερα κατατοπιστική για το μεγαλείο της ποιότητας και της βαθμίδας της τέχνης ήταν η αίθουσα του εργαστηρίου του καλλιτέχνη Φειδία!.  Σε περίοπτη θέση μέσα στο μουσείο βρίσκονταν δύο αληθινά αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής πλαστικής  : η Νίκη του Παιονίου  και ο Ερμής του Πραξιτέλη. Αλήθεια πόσο άραγε εκπληκτικής ομορφιάς και ανώτερο θα ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία !

           Η   επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό και στην ψυχή των μαθητών μας. Και θα ήταν ακόμη πιο έντονο το συναίσθημα του δέους και της συγκίνησης, αν οι υπεύθυνοι φύλαξης του χώρου ( φυσικά και δεν ευθύνονται οι ίδιοι ,αλλά η διαμαρτυρία απευθύνεται στους υπεύθυνους του Υπουργείου Πολιτισμού ) μας επέτρεπαν να παίξουμε ένα όμορφο δρώμενο σχετικά με την αξία των Ολυμπιακών Αγώνων  που είχε προετοιμαστεί από τους  μαθητές της θεατρικής ομάδας ,στον ίδιο χώρο όπου κάποτε τελούνταν οι  αρχαίοι ολυμπιακοί αγώνες. « Ο χώρος όπου τελούνταν οι Ολυμπιακοί αγώνες θεωρείται ιερός και οποιαδήποτε εκδήλωση αποτελεί προσβολή» , ήταν περίπου το πνεύμα της απαγόρευσης  που μας μετέφεραν οι αρμόδιοι του χώρου  στην διαμαρτυρία μας

                            Η τέταρτη και τελευταία ημέρα , της επιστροφής , βρήκε , όπως ήταν αναμενόμενο, την ομάδα των μαθητών  από την κούραση  και το ξενύχτι αποδεκατισμένη. Όμως  η εκδρομή είχε και έναν τελευταίο σταθμό , πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για Νέα Λάμψακο: « Το Μουσείο Υδροκίνησης  στη Δημητσάνα». Ένας χώρος εκπληκτικής αισθητικής και φυσικής ομορφιάς δίπλα στο Λούσιο ποταμό . Ένα μουσείο που προβάλλει  τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή  κοινωνία, παρουσιάζοντας τις βασικές  προβιομηχανικές τεχνικές που χρησιμοποιούν το νερό ως κύρια πηγή  ενέργειας για την παραγωγή διάφορων προΐόντων. Για παράδειγμα στο πρώτο κτήριο συστεγάζονται  μια νεροτριβή  και ένας αλευρόμυλος. 

            Δίπλα στο μύλο μπήκαμε στο σπίτι του μυλωνά και έξω απ΄αυτό υπήρχε ένα στέγαστρο κάτω από το οποίο προφυλάσσονταν το ρακοκάζανο , που στήνονταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο για την παραγωγή τσίπουρου. .Κατόπιν επισκεφτήκαμε το βυρσοδεψείο, όπου χωρίζεται σε διαμερίσματα ανάλογα με τις τέσσερις φάσεις  επεξεργασίας δέρματος. Ο μπαρουτόμυλος είναι ένα ακόμη εργαστήριο που στεγάζεται στον χώρο. Το μπαρούτι αποτελεί  ισχυρό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής. Αναπαριστάνεται ο τύπος του μπαρουτόμυλου  με κοπάνια που χρησιμοποιήθηκαν κατά την επανάσταση και στις αρχές του 20^ου αιώνα, διασώζοντας ταυτόχρονα η συγκεκριμένη τεχνολογία  της παραγωγής μπαρούτης , η οποία στην Ευρώπη είχε εξαφανιστεί από τον 18^ο αι. 

            Δυστυχώς η βροχή που άρχισε να πέφτει δεν μας επέτρεψε να συνεχίσουμε την περιδιάβασή μας στο φαράγγι του Λούσιου , ακολουθώντας το μονοπάτι που ξεκινά από το μουσείο, για να επισκεφτούμε τη Μονή Φιλοσόφου. Αποζημιωθήκαμε όμως από την τρίωρη παραμονή μας στη Δημητσάνα!

                 Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στην επίσκεψή  μας την πρώτη ημέρα στο εκπληκτικής ομορφιάς από κάθε άποψη Σπήλαιο των Λιμνών, το οποίο δεν είναι μόνο ένα εξαίσιο φυσικό αλλά και ένα αξιόλογο πολιτισμικό μνημείο. Αποτελεί ένα σπάνιο δημιούργημα  της φύσης, καθώς οι αλλεπάλληλες κλιμακωτές  και σε τρεις ορόφους  λίμνες( χαρακτηριστικό  αποκλειστικά δικό του) το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο!

           Τον χειμώνα που λιώνουν τα χιόνια το σπήλαιο μετατρέπεται σε υπόγειο ποταμό  με φυσικούς καταρράκτες  , ενώ τα καλοκαίρια ξεραίνεται και αποκαλύπτονται πρωτότυπες δαντελωτές  λιθωματικές  λεκάνες και φράγματα ύψους 4 μ. Το αξιοποιήσιμο μέρος του σπηλαίου είναι μόνο 500μ,. Ο επισκέπτης μπαίνει από μια τεχνητή σήραγγα κατευθείαν στον δεύτερο όροφο. Βέβαια η υγρασία μέσα στο σπήλαιο φτάνει και 100% , κυρίως τον χειμώνα , ενώ η θερμοκρασία του παραμένει σταθερή , γύρω στους 17 βαθμούς κελσίου.

ΤΑ  ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ  ΜΑΣ

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΜΕ!!!

ΠΑΙΞΑΜΕ ΘΕΑΤΡΟ!!!

ΠΑΙΞΑΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ!!

ΔΕΙΞΑΜΕ ΤΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΑΜΕ ....ΤΑ ΚΑΚΙΣΤΕΙΑ  ΜΑΣ!!!!

ΚΟΜΗΘΗΚΑΜΕ......

 ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ!!!!

                  Κάπου εδώ τελείωσε  και για φέτος  η τετραήμερη εκδρομή μας  .Ένα όμορφο ταξίδι με πλούσιες εμπειρίες και εικόνες . Οι συνοδοί καθηγητές Ακριώτου Αφροδίτη, Παναγιωτοπούλου Φωτεινή, Τσαμίτα Σταυρούλα , Rohde  Μιχάλης και Μπούτρου Ελένη  (την ευχαριστούμε για την πολύτιμη βοήθειά της )  σας ευχόμαστε  να έχετε πάντα τη δυνατότητα να πραγματοποιείτε εκδρομές και αποδράσεις από την πεζή πραγματικότητα  γεμίζοντας την ψυχή  με συναισθήματα και το μυαλό σας με εικόνες.   Ελπίζουμε να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου ένας εξίσου όμορφος προορισμός  βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα μας και μας περιμένει . Εμάς που επιλέγουμε εναλλακτικούς τρόπους  εκδρομών και διασκέδασης!