16/6/15

17 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας


Ένα από τα πιο ανησυχητικά παγκόσµια περιβαλλοντικά προβλήµατα, εξίσου σηµαντικό µε
το φαινόµενο του θερµοκηπίου και την τρύπα του όζοντος, αποτελεί και η ερηµοποίηση, η
υποβάθµιση δηλαδή της γης στις ξηρές, ηµίξηρες και ύφυγρες περιοχές, ως αποτέλεσµα
διαφόρων παραγόντων, συµπεριλαµβανοµένων της κλιµατικής αλλαγής και των ανθρώπινω  δραστηριοτήτων (ορισµός Ηνωµένων Εθνών – 1994).

Η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει από καιρό ότι η ερηµοποίηση συνιστά µείζον
οικονοµικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόβληµα που απασχολεί πολλές χώρες του
κόσµου. Για το λόγο αυτό υιοθετήθηκε στο Παρίσι στις 17 Ιουνίου 1994, η ∆ιεθνής Σύµβαση
για την Καταπολέµηση της Ερηµοποίησης και της Ξηρασίας, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 26
∆εκεµβρίου 1996. Σε ανάµνηση της υιοθέτησης της Σύµβασης, η 17η   Ιουνίου καθιερώθηκε   ως “Παγκόσµια Ηµέρα Καταπολέµησης της Ερηµοποίησης και της Ξηρασίας”. 



Ερημοποίηση
Ορισμός
Το φαινόμενο της ερημοποίησης ή απερήμωσης ευθύνεται για την υποβάθμιση του 1/3 της γονιμότητας του εδάφους παγκοσμίως, με 24 δισεκατομμύρια τόνους γόνιμου εδάφους να εξαφανίζονται κάθε χρόνο.


Ο ορισμός που δόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, περιγράφει το φαινόμενο ως «υποβάθμιση της γης σε ξηρές, ημίξηρες και ύφυγρες περιοχές που προκύπτει από διάφορους παράγοντες, όπως η κλιματική αλλαγή και οι ανθρώπινες δραστηριότητες». Παρατηρείται σε ξηρά και εύθραυστα οικοσυστήματα και επηρεάζει το επιφανειακό έδαφος, το υπέδαφος, τα υπόγεια νερά, τις μετακινήσεις των πετρωμάτων, τους πληθυσμούς των ζώων και των φυτών, καθώς και τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις, όπως τα φράγματα. 


Πιο συγκεκριμένα
             170 χώρες επηρεάζονται άμεσα
             50 χώρες επηρεάζονται έμμεσα
             Οι ξηρές περιοχές είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς


Ξηρασία

Οι ξηρασίες κατατάσσονται – ως γνωστό – στα ακραία κλιματικά φαινόμενα ενός τόπου και καταλαμβάνουν το ένα άκρο της διακύμανσης της βροχής του σε διάφορες χρονικές κλίμακες. Παραστατικότερα, οι ξηρασίες βρίσκονται στο ένα άκρο μιας «τραμπάλας» και οι πλημμύρες στο άλλο. Επομένως εκδηλώνονται έντονα σε διάφορες περιοχές του πλανήτη μας όταν σε άλλες περιοχές του εκδηλώνονται πλημμύρες.



 Η εμφάνιση βέβαια του «διπόλου» ξηρασιών – πλημμυρών σε ετήσια ή σε διαφορετική χρονική κλίμακα είναι αναμενόμενη και φυσιολογική, αφού η εκδήλωση ισχυρών βροχοπτώσεων σε μία περιοχή συνεπάγεται την εκδήλωση ξηρασιών σε κάποιες άλλες περιοχές. Κατά συνέπεια, κανένα έτος δεν μπορεί να είναι πολύ υγρό ή πολύ ξηρό για εκτεταμένες περιοχές, αφού η ποσότητα νερού που εξατμίζεται και πέφτει με περίσσεια σε ορισμένες περιοχές σπανίζει σε άλλες.


Επισημαίνεται ακόμα πως η επικράτηση μιας ξηρασίας διαφέρει σημαντικά από εκείνη των πλημμυρών, αφού οι δεύτερες συνοδεύονται συνήθως από αστραπές, βροντές και μεγάλο όγκο νερού και εκδηλώνονται σε βραχύ σχετικά χρονικό διάστημα. Αντίθετα η ξηρασία εμφανίζεται και επεκτείνεται βαθμιαία και «ύπουλα» και δίνει την εντύπωση μη ύπαρξης ενός συγκεκριμένου συμβάντος. Ακόμα η ξηρασία χαρακτηρίζεται ως κινητήριος δύναμη που έχει μόνο συνέπειες και ως σχετική και όχι απόλυτη έννοια.
 

 Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά καθιστούν την ξηρασία ένα πολύ επικίνδυνο ακραίο κλιματικό φαινόμενο. Τονίζεται ακόμα πως η ξηρασία δε θα πρέπει να συγχέεται με την ξηρότητα του κλίματος μιας περιοχής, η οποία είναι μία μόνιμη κατάσταση αυτού με πολύ λίγες ετήσιες βροχοπτώσεις που καθορίζονται από τις κανονικές κατευθύνσεις των αερίων μαζών σε ευρεία πλανητική κλίμακα. Για παράδειγμα η Σαχάρα υποφέρει από ξηρότητα του κλίματος και όχι από ξηρασία.

                                                                                                Καραχάλιου Εφη  Β1

7/6/15

8 Ιουνίου: Παγκόσμια Ηµέρα Ωκεανών



Αν και δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα από το ΟΗΕ, η Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών γιορτάζεται από το 1992. Θεσμοθετήθηκε στις 8 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς, κατά τη διάρκεια της Συνόδου για την Γη στο Ρίο Ντε Ζανέιρο, όπου 150 ηγέτες απ' όλο τον κόσμο υπέγραψαν τη Συνθήκη για την Βιοποικιλλότητα, σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν την εξαφάνιση σπανίων ειδών από το ζωικό και φυτικό βασίλειο.

Οι ωκεανοί καταλαμβάνουν πάνω από το 70% της επιφάνειας της Γης και έχουν συνδεθεί από αρχαιοτάτων χρόνων με την ανθρώπινη εξέλιξη. Ο τζίρος των οικονομικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τους ωκεανούς ξεπερνά τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.




Οι  ωκεανοί είναι απαραίτητοι για την επιβίωση κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη μας καθώς ρυθμίζουν το κλίμα και τον κύκλο του νερού, παράγουν οξυγόνο, ενώ δεσμεύουν και αποθηκεύουν διοξείδιο του άνθρακα. Καλύπτουν περίπου τα τρία τέταρτα της επιφάνειας της Γης και φιλοξενούν το 90% των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη, με καινούργια είδη να ανακαλύπτονται συνεχώς κάθε χρόνο. Οι υγιείς ωκεανοί είναι θεμελιώδους σημασίας για τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας του πλανήτη και κατ’ επέκταση της συνέχισης της ζωής σε αυτό.



Η θαλάσσια ζωή και η βιοποικιλότητα στους ωκεανούς απειλούνται στις μέρες μας από την υπεραλίευση, τη μόλυνση και πρόσφατα από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αν και η χώρα μας δεν περιβάλλεται από ωκεανούς, είναι εν τούτοις δεμένη με το θαλάσσιο στοιχείο.

Σύμφωνα με την Greenpeace:

Το 76 % των ψαριών στον κόσμο κινδυνεύει άμεσα από την εντατική αλιεία.
Το 90% των μεγάλων ψαριών, όπως ο τόνος, ο ξιφίας και ο μπακαλιάρος, αλιεύονται πέρα από τα ασφαλή όρια για την επιβίωσή τους.
Το 2002 οι συνολικές αλιεύσιμες ποσότητες των ψαριών με μεγάλη εμπορική αξία, όπως οι μπακαλιάροι του Ατλαντικού και της Μεσογείου, ήταν στα χαμηλότερα επίπεδα από το 1967, εξαιτίας της υπεραλίευσης.
300 τράτες βυθού οργώνουν καθημερινά με τα δίχτυα τους μια έκταση μεγέθους 1.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων, καταστρέφοντας μερικά από τα πιο ποικιλόμορφα και ευαίσθητα οικοσυστήματα του πλανήτη.


300.000 κητώδη (φάλαινες, δελφίνια και φώκαινες) πεθαίνουν κάθε χρόνο παγιδευμένα σε δίχτυα.
6,8 εκατομμύρια ως 27 εκατομμύρια τόνοι ψαριών απορρίπτονται στη θάλασσα ετησίως, αμέσως μετά την αλίευσή τους, επειδή δεν έχουν επαρκή εμπορική αξία.
800 χιλιόμετρα αφρόδιχτων κατασχέθηκαν από την iταλική αστυνομία το 2005. Χιλιάδες χιλιόμετρα αφρόδιχτων, όμως, συνεχίζουν να σκορπίζουν τον θάνατο στη Μεσόγειο.
4 δισ. δολάρια κερδίζει η πειρατική αλιεία κάθε χρόνο εις βάρος φτωχών κρατών.
300 εκατομμύρια δολάρια στερείται κάθε χρόνο η Σομαλία από τους πειρατές.
12.000 τόνοι ερυθρού τόνου, 37% περισσότερο από το επιτρεπόμενο όριο, αλιεύονται παράνομα στη Μεσόγειο και τον Ανατολικό Ατλαντικό.
Η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση της θάλασσας πρέπει να σταματήσει. Η Greenpeace ζητά από τις κυβερνήσεις των κρατών να προχωρήσουν αμέσως στην προστασία των ωκεανών του πλανήτη μέσα από τη δημιουργία ενός δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων. Ο καθορισμός των θαλάσσιων καταφυγίων είναι ένα απαραίτητο βήμα για πλούσιες και υγιείς θάλασσες.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr
            http://www.econews.gr

                                                                                                    Καραχάλιου Εφη  Β1