16/6/15

17 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας


Ένα από τα πιο ανησυχητικά παγκόσµια περιβαλλοντικά προβλήµατα, εξίσου σηµαντικό µε
το φαινόµενο του θερµοκηπίου και την τρύπα του όζοντος, αποτελεί και η ερηµοποίηση, η
υποβάθµιση δηλαδή της γης στις ξηρές, ηµίξηρες και ύφυγρες περιοχές, ως αποτέλεσµα
διαφόρων παραγόντων, συµπεριλαµβανοµένων της κλιµατικής αλλαγής και των ανθρώπινω  δραστηριοτήτων (ορισµός Ηνωµένων Εθνών – 1994).

Η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει από καιρό ότι η ερηµοποίηση συνιστά µείζον
οικονοµικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόβληµα που απασχολεί πολλές χώρες του
κόσµου. Για το λόγο αυτό υιοθετήθηκε στο Παρίσι στις 17 Ιουνίου 1994, η ∆ιεθνής Σύµβαση
για την Καταπολέµηση της Ερηµοποίησης και της Ξηρασίας, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 26
∆εκεµβρίου 1996. Σε ανάµνηση της υιοθέτησης της Σύµβασης, η 17η   Ιουνίου καθιερώθηκε   ως “Παγκόσµια Ηµέρα Καταπολέµησης της Ερηµοποίησης και της Ξηρασίας”. 



Ερημοποίηση
Ορισμός
Το φαινόμενο της ερημοποίησης ή απερήμωσης ευθύνεται για την υποβάθμιση του 1/3 της γονιμότητας του εδάφους παγκοσμίως, με 24 δισεκατομμύρια τόνους γόνιμου εδάφους να εξαφανίζονται κάθε χρόνο.


Ο ορισμός που δόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, περιγράφει το φαινόμενο ως «υποβάθμιση της γης σε ξηρές, ημίξηρες και ύφυγρες περιοχές που προκύπτει από διάφορους παράγοντες, όπως η κλιματική αλλαγή και οι ανθρώπινες δραστηριότητες». Παρατηρείται σε ξηρά και εύθραυστα οικοσυστήματα και επηρεάζει το επιφανειακό έδαφος, το υπέδαφος, τα υπόγεια νερά, τις μετακινήσεις των πετρωμάτων, τους πληθυσμούς των ζώων και των φυτών, καθώς και τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις, όπως τα φράγματα. 


Πιο συγκεκριμένα
             170 χώρες επηρεάζονται άμεσα
             50 χώρες επηρεάζονται έμμεσα
             Οι ξηρές περιοχές είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς


Ξηρασία

Οι ξηρασίες κατατάσσονται – ως γνωστό – στα ακραία κλιματικά φαινόμενα ενός τόπου και καταλαμβάνουν το ένα άκρο της διακύμανσης της βροχής του σε διάφορες χρονικές κλίμακες. Παραστατικότερα, οι ξηρασίες βρίσκονται στο ένα άκρο μιας «τραμπάλας» και οι πλημμύρες στο άλλο. Επομένως εκδηλώνονται έντονα σε διάφορες περιοχές του πλανήτη μας όταν σε άλλες περιοχές του εκδηλώνονται πλημμύρες.



 Η εμφάνιση βέβαια του «διπόλου» ξηρασιών – πλημμυρών σε ετήσια ή σε διαφορετική χρονική κλίμακα είναι αναμενόμενη και φυσιολογική, αφού η εκδήλωση ισχυρών βροχοπτώσεων σε μία περιοχή συνεπάγεται την εκδήλωση ξηρασιών σε κάποιες άλλες περιοχές. Κατά συνέπεια, κανένα έτος δεν μπορεί να είναι πολύ υγρό ή πολύ ξηρό για εκτεταμένες περιοχές, αφού η ποσότητα νερού που εξατμίζεται και πέφτει με περίσσεια σε ορισμένες περιοχές σπανίζει σε άλλες.


Επισημαίνεται ακόμα πως η επικράτηση μιας ξηρασίας διαφέρει σημαντικά από εκείνη των πλημμυρών, αφού οι δεύτερες συνοδεύονται συνήθως από αστραπές, βροντές και μεγάλο όγκο νερού και εκδηλώνονται σε βραχύ σχετικά χρονικό διάστημα. Αντίθετα η ξηρασία εμφανίζεται και επεκτείνεται βαθμιαία και «ύπουλα» και δίνει την εντύπωση μη ύπαρξης ενός συγκεκριμένου συμβάντος. Ακόμα η ξηρασία χαρακτηρίζεται ως κινητήριος δύναμη που έχει μόνο συνέπειες και ως σχετική και όχι απόλυτη έννοια.
 

 Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά καθιστούν την ξηρασία ένα πολύ επικίνδυνο ακραίο κλιματικό φαινόμενο. Τονίζεται ακόμα πως η ξηρασία δε θα πρέπει να συγχέεται με την ξηρότητα του κλίματος μιας περιοχής, η οποία είναι μία μόνιμη κατάσταση αυτού με πολύ λίγες ετήσιες βροχοπτώσεις που καθορίζονται από τις κανονικές κατευθύνσεις των αερίων μαζών σε ευρεία πλανητική κλίμακα. Για παράδειγμα η Σαχάρα υποφέρει από ξηρότητα του κλίματος και όχι από ξηρασία.

                                                                                                Καραχάλιου Εφη  Β1

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.